مدیریت‌های کوتوله خیلی چیزها را می‌دانند..به محض آن‌که دهانش را باز کند، خواهد گفت «جیر،

مدیریت کوتوله ها !

مدیریت‌های کوتوله، فرصت‌طلبانی هستند که در هر دگرگونی، تغییر یا انقلاب زاییده می‌شوند و حداقل دو سه دهه حضور جلبکی دارند و بعدها یا می‌میرند و یا با تثبیت نظام‌ها و نیاز جامعه به تحصیلکرده‌ها و متخصصان متعهد از گردونه مدیریتی خارج می‌شوند، اما متأسفانه اثرات آنها تا چند دهه در نظام‌ها باقی می‌ماند.


مدیریت‌کوتوله‌ها برای این‌که رشد کنند، نیاز به شرایط باتلاقی دارند، آنها به شکل معمول در سطح حرکت می‌کنند، زندگی جلبکی را دوست دارند، آنها آویزان هستند، به هر چیزی دست می‌زنند و به هرکاری مشغول می‌شوند، کمی از این، کمی از آن، اهل مطالعه هستند اما خلاصه خوان هستند، به هر غذایی نوک می‌زنند، کمی فلسفه، کمی شعر، کمی قصه، کمی فناوری، کمی سیاست، کمی مدیریت، کمی زبان، کمی حساب و کتاب، کمی دین، کمی روزنامه، کمی... از هر چیز کمی می‌دانند، از هیچ موضوعی رویگردان نیستند، در همه چیز اظهارنظر می‌کنند، حرف بسیار می‌زنند، مدعی دریایی از دانش هستند، البته دریایی به عمق یک سانتی‌متر.
مدیریت‌های کوتوله، سیاست روز را به خوبی می‌شناسند و سرفصل‌های آن را حفظ کرده‌اند، بیرق آنها بر پشت بام خانه‌شان افراشته شده است، وزش باد را حس می‌کنند، شاخک‌های حساسی دارند، میز و مقام راکه چسبیده‌اند، دیگر رها نمی‌کنند، می‌دانند افسارشان را کجا ببندند، در مجالس ختم بزرگان، حضوری چشمگیر دارند، حتی گاهی در صف صاحبان عزا می‌ایستند، تبریک و تهنیت را به موقع ارسال می‌کنند، آنها فرصت‌ها را نمی‌سوزانند، حتی همسر را با شرایط خاص می‌گیرند، برای فرزندان‌شان برنامه‌ریزی مدیریتی دارند، گرفتن عروس یا داماد بهانه خوبی برای رشد و توسعه مدیریت فامیلی است.
مدیریت کوتوله، به‌طور معمول در دوروبر خودش فقط کوتاه‌تر از خودش را انتخاب می‌کند، طاقت دیدن هیچکس را که یک سانتی‌متر از خودش بلندتر باشد، ندارد، اگر یکی دو تا را هم به اجبار تحمل کند برای حفظ موقعیت و ژست‌های آتی است.
مدیریت‌های کوتوله، بله قربان گوی بالاتری‌ها و جلاد پایین‌تری‌ها هستند. شعار را خوب می‌شناسند، از شعور دوری می‌کنند، جزو سینه چاکان استفاده از سهمیه هستند و با استفاده از بورس و ماموریت خارج از کشور برای شما دو سه تا مدرک لیسانس و دکتری رو می‌کنند.
حضور در کلاس را تفریح می‌دانند و برای گرفتن نمره از شیوه‌های مدیریتی! بهره کافی برده‌اند.
مدیریت کوتوله، هر روز، تیتر همه روزنامه‌ها را نگاهی می‌اندازد، ظهر که می‌شود یکی دو ساعتی آستینش را بالا می‌زند، دو سه ماهی از سال سیاه می‌پوشد، صف اول هر مناسبتی می‌نشیند، زاویه دوربین‌های تلویزیون را به خوبی شناسایی کرده است.
آلبوم‌های خانوادگی را پاکسازی کرده است، دوستان و همکلاسی‌های بچگی‌ها را طبقه‌بندی کرده است، فامیل‌ها را قبل از انقلاب به یاد نمی‌آورد، به‌طور معمول در هیچ خانه‌ای بیش از یکی دو سال نمی‌ماند، در پرونده کارگزینی اداری‌اش هیچ چیز ندارد، پنجشنبه‌ها اصلاح کامل می‌کند، از صبح شنبه جوانه می‌زند، از پرخوری و مفت‌خوری کمی ناراحتی گوارشی پیدا کرده است، توی چشم مخاطبان نگاه نمی‌کند، آنها در نخستین روز انقلاب به دنیا آمده‌اند، حتی اگر صد ساله باشند.
مدیریت‌های کوتوله، ادا و اطوارشان زیاد است، همه را پشت در اتاق‌شان به تناسب مسئولیت مراجعه‌کننده از چند دقیقه تا چند ساعت نگه می‌دارند، برای این‌که جایگاه‌شان بالا رود، خودشان به کسی تلفن نمی‌کنند، پشت خط تلفن نگه‌تان می‌دارند، برای‌تان نوحه پخش می‌کنند و...
مدیریت‌های کوتوله همه دنیا را برای خودشان می‌خواهند، سارق حرفه‌ای هستند، اما طوری حرف می‌زنند که بقیه دنیا دزد هستند. دستی در هر پرونده و پروژه‌ای دارند و در هر چیزی استعدادشان بروز می‌کند، آنها سعی می‌کنند از امام مسلمان‌تر و از پاپ‌کاتولیک‌تر جلوه کنند.
مدیریت‌های کوتوله خیلی چیزها را می‌دانند و یک نکته را نمی‌دانند، آنها نمی‌دانند که اگر جیرجیرک اسمش را به هر زور و ضربی فیل بگذارد و اگر همه آگهی‌های دنیا بگویند او فیل است باز هم جیرجیرک است و به محض آن‌که دهانش را باز کند، خواهد گفت «جیر،