بدون شک بزرگواران این چنین بودند. شادروان آقا رضا ایزی همیشه هر مثالی را که کمی به جمع یا دیگران بر می خورد و افراد تاب تحمل پند و نصیحت را نداشتند به خود نسبت می دادند و خود را در مثال مربوط نقش منفی می نمود. این بزرگی همواره در ذهن و خاطره و در ادبیات رفتاری و گفتاری شاگرادان آقا رضا انشا الله همیشه باقی خواهد ماند.