Nadia Iezi, غزالی در "احیای علوم دین" معتقد است که زوایایی از عالم معنا هست که سالک طریق نمیتواند آنها را بهتنهایی و فقط با آینهی دل خود کشف و تجربه کند؛ برای این منظور فرد به دو آینه نیاز دارد. غزالی این وضعیت را به حالتی تشبیه میکند که فرد میخواهد پس سر خود را بنگرد. اگر فرد فقط یک آینه در اختیار داشته باشد، در آن صورت اگر آینه را پیش روی خود بگیرد، آینه را میبیند اما نمیتواند پس سر خود را بنگرد، و اگر آینه را پشت سر خود نگه دارد، در آن صورت عکس پشت سر او در آینه باز میتابد، اما فرد آینه را نخواهد دید. بنابراین، آن رؤیت امکانپذیر نیست مگر آنکه فرد دو آینه در اختیار داشته باشد. اما این آینهی دوم که برای مشاهدهی جان جهان ضروری است کدام است؟ مولانا این آینه را "روی یار" میداند: آینهی جان نیست الّا روی یار روی آن یاری که باشد زان دیار درباره عشق مقالاتی از: مارتا نوسباوم، رابرت سالومون، رابرت نوزیک، لارنس تامس، اَنِت بایر، الیزابت راپاپورت ترجمهی آرش نراقی