تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی! از صدای گذر آب چنان فهمیدم:...سهراب سپهری

چه کسی میداند؟؟؟
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی! از صدای گذر آب چنان فهمیدم: تندتر از آب روان، عمرگران میگذرد. زندگی را نفسی،ارزش غم خوردن نیست!
آرزویم این است آنقدر سیر بخندی که ندانی غم چیست.

سهراب سپهری

نادیا ایزی