عطر یک مایع خطرناک است. توى شیشه هاى فانتزى خوش رنگ فقط یک کار میکند، گولت میزند.
عطر ها حتى از سیانور و مرگ موش و آب و آهک خطرناک ترند.
کافیست یک بار توى یک خاطره مشترک آنرا به گردنت پاشیده باشى.
و روز دیگرى جایى که اصلا توان یادآورى خاطراتت را ندارى دوباره چند قطره اش زیر بینى ات بپیچد ، تو را درست پرتاب میکند وسط آن خاطره مشترک لعنتى.
من تازگى ها وقتى کسى را توى عطر فروشى میبینم که در به در دنبال عطر با ماندگارى بالاتر است باورم نمیشود.
میدانى، ما آدمها اصولا درد کشیدن را دوست داریم.
یک ساعت شکنجه برایمان بس نیست، ما میخواهیم یک مدت طولانى آوار شویم توى گذشته مان.
توى روزى که آن عطر را زده بودیم و وجودمان از هجوم آن همه خوشبختى داشت میترکید.
شاید اصلا عطر، حاصل انتقام بى رحمانه یک مرد از معشوقه بى وفایش بوده است
