سخت است دم چوبه ی اعدام ببخشی آن قاتل احساس که شرمنده نباشد ..

سخت است که دلتنگ شوی خنده نباشد

مهمان تو جز حسرت نا خوانده نباشد

سخت است که عمری بدوی لحظه ی دیدار

آن دم که رسیدی نفسی مانده نباشد

در گوشه ای از نصف جهان خاطره ای دور

رودی که دگر جاری و زاینده نباشد

سخت است که با بغض بخندی که نبینند

در چشم تو جز شبنم لغزنده نباشد

با عشق بچینید شبی سفره ی احساس

سهم تو فقط لقمه ی ته مانده نباشد

سخت است که بازی بخوری از همه دنیا

نقش تو به جز مهره ی بازنده نباشد

دل بسته شوی مثل بیابان به کمی ابر

یک سایه ی موهوم که بارنده نباشد

سخت است دم چوبه ی اعدام ببخشی

آن قاتل احساس که شرمنده نباشد

سخت است که دلتنگ شوی چاره نباشد

ای کاش به این حال کسی زنده نباشد،،،