🍃🍂🌺🍃🍂🌺
🍂🌺🍂
🌺
اخلاص مرتبه عالی ای است که هر کس به آن برسد، دارای سعادتی عظیم شده است.
آنجا که تمام دنیا اندک شمرده می شود، حکمت خیر کثیر خوانده می شود:
«فَما مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا فِی الْآخِرَةِ إِلاَّ قَلیلٌ[توبه/۳۸] متاع زندگى دنیا، در برابر آخرت، جز اندکى نیست!»
«وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثیراً[بقره/۲۶۹] هر که حکمت یافت، خیرى فراوان یافت.»
و سرچشمه های حکمت در اخلاص قرار دارد:
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می می فرمایند: "هیچ بنده ای از بندگان خدا چهل روز اخلاص را پیشه خود نمی سازد مگر این که چشمه های حکمت و دانش از قلبش بر زبانش جاری می شود".
اخلاص این است که انسان در تمام کارها انگیزه اش تنها خدا باشد. و برای رسیدن به اخلاص می توان دو راهکار نظری و عملی ارائه کرد.
راهکار نظری برای رسیدن به اخلاص، کسب یقین است. امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرمایند: "اخلاص ثمره یقین است."همچنین ایشان فرموده اند: "سرآغاز اخلاص نا امیدی از غیر الله است"
اگر انسان یقین و باور داشته باشد که تمام نعمت های الهی از خدای متعال است و خیر و نیکی ای برای انسان جز با تقدیر الهی رقم نمی خورد، در اعمال و رفتارش جز خدای متعال را در نظر نمی گیرد. و اخلاص در اعمالش متجلی می شود.
🌺
🍂🌺🍂
🍃🍂🌺🍃🍂🌺
✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺