..نقش می‌بینی که در آیینه‌ایست

زندگی آفرینش تجربیات ناب منحصر بفرد است.
آگاه بودن از خود، درک لحظه ایی که هستیم، هستی خود را در جهان درک کنیم به خودمان احساس داشته باشیم خودمان را حس کنیم. در هر لحظه و هر مکان خودمان را بفهمیم. فهمیدن خودمان اینکه چه میگوییم چه می شنویم چه میخوانیم چه می بینیم و ...
چه چیزهایی را هرروز به خود وارد میکنیم و احساسات و حالت هایی که پیدا میکنیم.
در آموزش اصلی هست که در موقعیت بحرانی و اضطراب، آموزش پذیری و تغییر کم می شود تا حدی ناممکن. چون در آن لحظه ما نیاز به آموزش نداریم باید مسئله مان را حل کنیم و فشار روانی عصبی که در زیر آن مسئله به ما آورده می شود برطرف گردد.
متاسفانه بسیاری از افراد در این لحظه است که به فرد میخواهند آموزش بدهند که چگونه باش، و اشتباه اینجاست که ما در این لحظه میخواهیم یاد بگیریم که چکار باید بکنیم. این سوال قبل از مشکل و مسئله است افراد دیگری هم پیدا می شوند شروع به سرزنش و موعظه می کنند تاسر از تحقیر در می آورد
مثلا شما که می خواهید رانندگی کنید، قبل از رانندگی آموزش می بینید نه اینکه به شما بگویند برو رانندگی در جاده هروقت گیر کردید زنگ بزنید ما میگوییم چه کنید! یا اینکه می خواهید به فرد مصدومی کمک کنید در آن لحظه از قبل شما باید آموزش دیده باشید فرد مصدوم، فردی که تصادف کرده، فردی که در کوه گیر کرده و ... همان وضعیت ها و حالت های ما در زندگی روزمره است. در محیطهای اداری، خانه، بین دوستان، اجتماع و در صحنه های بین المللی.
تجربیات ناب هم از آموزش بر می خیزد، شما هرچقدر خوب آموزش دیده باشید و بدانید در محیط و موقعیت خود چکار باید بکنید تجربیات خاص و موفقیت آمیز بیشتری را خلق میکنید و این مستلزم همان شرط اول است که گفتم، آگاه بودن به خود.
بعضی افراد احساس میکنند با خریدن زیاد، داشتن وسایل بسیار می توانند تجربیاتی را بیافرینند درست نیست ابزار تنها یکی از هزاران چیز لازم است.
وقتی نگاهشان میکنید می بینید که با همان وسیله ایی که تازه خریده اند (ماشین - خانه - موبایل - لباس - قلم و ....) همان کارهای سابق را میکنند هیچ استفاده و تجربه ی جدیدی ندارند. مثلا فردی دوربین با کارایی بسیار بالا دارد اما اصلا از کارکرد و کارایی های او خبر ندارد چون آموزش ندیده است و همان کاری را میکند که با یک دوربین معمولی می تواند بکند. و اینکه توانایی و قدر و اندازه زیادی ندارند.
همسرداری، دوست داشتن و .. شان هم همینطور است، فرقی برایشان نمیکند که مثلا با فردی که شغل روزمره ایی دارد و میخورد و میخوابد و ... باشد یا فردی که توانایی بالایی دارد. بسیاری از افراد رابطه و بودن یک فرد را به تجربه کردن رابطه جنسی خلاصه میکنند چه فکر محقرانه وخواسته ی کوچکی! یعنی بودن این فرد فقط برای همین!
ما نسبت به هرچیزی به تناسب توان و قابلیت خودمان با آن روبرو می شویم و این را میتوان ازتجربیاتی که داریم فهمید. انسان ها را میتوان از تجربیاتی که در زندگی خلق کرده است شناخت و یادمان باشد ما هم به قدر و اندازه ظرف خود از هرچیزی بهره مند میشویم و تجربه میکنیم پس بیاییم اندازه و قدر ظرف خود را با آموزش و آگاهی بیشتر کنیم.
اگر امروز روزیمان کم است و دست به دعا برمی داریم که خدایا ....! خودمان برآورده کننده دعا باشیم یعنی بیاییم آگاهی و دانش و ... را بالا ببریم تا خدا هم در برآورده کردن دعا در معذوریت نباشد...
به قول مولانا:
نقش می‌بینی که در آیینه‌ایست
نقش تست آن نقش آن آیینه نیست
دم که مرد نایی اندر نای کرد
درخور نایست نه درخورد مرد

و همچنین از مولانا
او بگفتی یا رب ای دانای راز
تو گشودی در دلم راه نیاز
درمیان بحر اگر بنشسته‌ام
طمع در آب سبو هم بسته‌ام
همچو داودم نود نعجه مراست
طمع در نعجهٔ حریفم هم بخاست
حرص اندر عشق تو فخرست و جاه
حرص اندر غیر تو ننگ و تباه

اخلاق هم همینطور است، اخلاق متناسب با موقعیت و زمان است و تابعی از آگاهی ما نسبت به خودمان و ارزش هایمان. طوری رفتار کنید و برخورد کنید که کسی ارزش ها و معیارهای شما را زیر سوال نبرد.
فن خطابه خوب داشته باشید
شجاع و با شهامت باشید
صریح، کوتاه و مستقیم صحبت کنید
شجاعت و توانایی حذف کردن و قطع کردن رابطه را داشته باشید
هر رابطه ایی که با کسی برقرار میکنید و استفاده ایی که از شما میشود و در رابطه مانده اید ارزش شما در رابطه است
موفق باشید.