بعضی ها هستند که زودتر از طبیعتشان پیر میشوند، اما باور نباید کرد که جوانی، پیش از وقت در اینجور آدم ها میمیرد. نه، جوانی پنهان میشود ومیماند. مثل چیزی که شرمنده شده باشد در دهلیزهای پیچاپیچ روح، رخ پنهان میکند. چهره نشان نمیدهد، اما هست. هست و همیشه در کمین است و پی فرصتی است، یا مهلتی، تا خود را بروز دهد. چشم براه است و همین که روزگار نقاب عبوس را از چهره ی آدم پس بزند، جوانی هم زبانه میکشد و نقاب کدورت را بی باقی می درد. جوانی دیگر مهلتی به دل افسردگی و پریشانی نمیدهد. غوغا میکند، آشوب. همه چیز را به هم میریزد. سفالینه را میترکاند. همه ی دیوارهای را که برگِرد روح سر بر آورده اند، در هم میشکند. ویران میکند!
جای خالی سلوچ /محمود دولت آبادی /نشرچشمه
