مطالبی ارزشمند و خواندنی از برادر خوبم سیدحمید جوادیان که در مراسم ختم پدرم سرودند 11 مرداد - 1393

دریافت

اشعار برای پدرم پاسخی دوستانه از اقای سیدحمید جوادیان به اقای اکبر خویشاوندی

دریافت

عکس پدرم با دوستشان

عکسی از پدرم

کعبه به دیدار خدا میرویم

                 کعبه به دیدار خدا میرویم                       او که همینجاست کجا می رویم

               حج بخدا جز به دل پاک نیست                    شستن غم از دل غمناک نیست  

      دین که به تسبیح و سر و ریش نیست                  هرکه علی گفت که درویش نیست

            صبح به صبح در پی مکر وفریب                  شب همه شب گریه و امن یجیب

شرح حالی از مکه رفتن ما......

به مکه که رفتم خیال میکردم دیگر تمام گناهانم پاک شده است،غافل از اینکه تمام گناهانم گناه نبوده،و تمام درستی هایم به نظرم خطا انگاشته و نوشته شده بود.در مکه دیدم خدا چند سالیست که از شهر مکه رفته،و انسانها به دور خویش میگردند.در مکه دیدم هیچ انسانی به فکر فقیر دوره گرد نیست.دوست دارد زود به خدا برسد و گناهان خویش را بزداید.غافل از اینکه آن دوره گرد خود خدا بود.در مکه دیدم خدا نیست،و چقدر باید دوباره راه طولانی را طی کنم تا به خانه خویش برگردم و در همان نماز ساده خویش تصور خدا را در کمک به مردم جستجو کنم. آری شاد کردن دل مردم همانا،برتر از رفتن به مکه ایست که خدایی در آن نیست! خدایا به من هم توفیق بده مثل پدرم خدمت گزار مردم باشم و در برابر آنان متواضع و فروتن عمل کنم آمین یا رب العالمین

خاطرات دوست بسیار گرانقدر پدرم آقای علی اکبر مشکانی مینی بوسهای مشکان وقتی رد میشن..

بابا جون جناب مشکانی یکی از خاطراتت را که باهم داشتید و همیشه شوخی میکردید برام تعریف کرد منم مینویسم:

انگار همین دیروز بود از موتور پیاده شد طبق معمول همیشگی پس از مقدمات و  احوالپرسی گفت زمینهای حاشیه روستا ارزش پیدا کرده در جوابش گفتم خوب خدا رو شکر، گفت نه بابا چی چی خدارو شکر چیرو خدا رو شکر ! تا خواستیم معامله کنیم پاپس کشیدند وقتی علت را پرسیدم گفت تحقیق کردم دیدم مینی بوسهای مشکان از جلو زمینها رد میشن خریدارها پاپس میکشن !!!       روحش شاد یادش گرامی

پیامی از دوست گرانقدر آقای علی اکبر مشکانی:

دردی که انسان را به سکوت وا میدارد
بسیار سنگین تر از دردیست که
انسان را به فریاد وا میدارد...!
و انسانها فقط به فریاد هم میرسند،نه به سکوت هم!

سلام و عرض ادب پیامهای شما باعث تسلی خاطر دردمند خانواده ما می باشد خدا حفظتون کند . با احترام نادیا ایزی

شعر مورد علاقه ی پدرم

اینکه خاک سیهش بالین است		اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی از ایام ندید		هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز		سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند		دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست		سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد		هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و زهر جا برسی		آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد		چو بدین نقطه رسد مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند		چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن		دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آن کس که در این محنت‌گاه		خاطری را سبب تسکین است

قدر هم را بدانیم

تا که بودیم نبودیم کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که خفتیم همه بیدار شدند

تا که مردیم همگی یار شدند

قدر آن شیشه بدانید که هست 

نه در آن موقع که افتاد و شکست

تقدیم به اهل دلان

چه زیبا گفت: از هزاران نفر فقط یک نفر اهل دل هست         ورنه مابقی تندیسی از آب و گل هست.